Stel ik me aan?

Zo vaak hoor ik het in mijn praktijk: “Ik wil me niet aanstellen” of, nog een tandje erbij: “Ik stel me aan, ik moet er gewoon doorheen”.

Zo vaak hoor ik het in mijn praktijk: “Ik wil me niet aanstellen” of, nog een tandje erbij: “Ik stel me aan, ik moet er gewoon doorheen”. Het maakt dan eigenlijk niet uit wat er in het leven is gebeurd, mensen vinden vaak van zichzelf dat ze er maar mee om moeten kunnen gaan. Even slikken en de draad weer oppakken.

De draad laten vallen

Soms kan dat ook zo gaan, natuurlijk. Veel vaker ook niet. Het is niet voor niks dat ‘de draad weer opgepakt moet worden’. Die draad ligt gerafeld, besmeurd of uit elkaar getrokken op de grond. Of je nu plakband gebruikt, wasmiddel of er een knoop in legt, de draad wordt nooit meer zoals deze was voordat hij op de grond viel.
Je hebt uit te zoeken hoe je het leven weer op kunt pakken zoals het voor jou past. Niet voor iemand anders. Het kunnen de reacties van de omgeving zijn waardoor iemand zichzelf veroordeelt en tegen zichzelf zegt dat hij of zij zich niet ‘moet aanstellen’. Het kan ook zijn dat je je eigen rouwreacties verkeerd uitlegt.

Je gedachten als dwarsliggers

Je kunt denken dat je nu moeite hebt om alles op een rijtje te krijgen en dat dat wel over zal gaan. Je kunt ook tegen jezelf zeggen dat het niet normaal is, dat je gek wordt. Of dat je je niet moet aanstellen, over je gevoelens heen moet stappen. Die laatste gedachten kunnen ervoor zorgen dat je niet aan het verlies probeert te denken of dat je situaties of mensen uit de weg gaat. Dan sta je weinig stil bij de realiteit van het verlies en wat dit voor jou betekent. En dan wordt het voor jou lastiger om je aan te passen aan het verlies.

Alle reacties horen erbij

Rouw is bij iedereen anders. Juist daarom is het belangrijk om te weten dat álle reacties normaal zijn en erbij horen. Zonder dat je jezelf veroordeelt om je gedachten, gevoelens of je gedrag. Dán ‘stel je je niet aan’ en ‘hoef je je er niet overheen te zetten’. Blijkbaar is dit dan de manier waarop jij rouwt.
 
Belangrijk is dat je een soort beweging ervaart in je rouwpijn. Dat je verandering blijft merken en dat je in het dagelijks leven kunt functioneren, ook al doet het pijn. Zo ben je de ene dag met het verlies bezig en de andere dag richt je je op jouw leven zonder degene of datgene wat je hebt verloren. Dit wisselt elkaar af, soms zelfs met momenten. 
Rouw kent ook geen eindtijd. Je blijft die lieve ander missen, waarbij het missen zelf wel verandert. Over rouw hoef je niet ‘heen te zijn’. Je neemt het met je mee, terwijl je je leven weer leeft nadat het eerder even ‘stop’ zei.

Merk je echter dat je jezelf of je omgeving schade toebrengt en/of niet meer (goed) kunt functioneren, dan wordt het risico op complexe rouw groter. Ook dan ‘stel je je niet aan’, het is wel een teken dat je hulp mag vragen. Rouw is geen ziekte, maar je wilt toch ook niet ziek worden?

Meer weten over omgaan met verlies, rouw en trauma? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out of ingrijpende gebeurtenissen in het verleden? Bel 06-12949654 of mail voor een kosteloze en verhelderende kennismaking: info@brightblue-coaching.nl. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars!

Jeanne van Mierlo 
Verlies- en rouwtherapeut