"Mag ik me zo voelen?"

Rouw is zichtbaar als we iemand verliezen aan de dood. Niemand vraagt zich dan af of je je verdrietig, boos of bang mag voelen. Dat mag. Er is, als het goed is, steun en troost uit de omgeving.

Je neemt tijd om te rouwen. Er moet ook tijd zijn om te rouwen omdat het een klus is waar je moe van wordt. Maar wat als het verlies niet zichtbaar is?

Verlies onder de oppervlakte

Ze is voor het eerst bij me in de praktijk en vertelt over haar kinderen van wie de jongste net het huis uit is. “Ik zou blij moeten zijn omdat mijn zoons allebei hun weg hebben gevonden en gelukkig zijn. Maar het is zo stil in huis. Ik ben gewend om voor hen te zorgen, maar nu is dat niet meer nodig. Het voelt alsof ik niet meer nodig ben. Ook niet door mijn man, die getrouwd lijkt met zijn werk. Dat is me eerst niet zo opgevallen, maar nu is de confrontatie pijnlijk. Ik heb iets te doen in mijn relatie.”

Worsteling

Ze vertelt ook dat ze eigenlijk niets te klagen heeft, het gaat haar toch goed? Maar er knaagt wel iets. Ze moet afscheid nemen van het leven dat er was, met de kinderen in huis. Ze mist de drukte en de gezelligheid. Ook wordt pijnlijk duidelijk hoe weinig haar man en zij elkaar op dit moment te vertellen hebben.

Ook dit is rouw. Rouw die door de wereld vaak niet als zodanig wordt herkend. Ook niet door onszelf. We hebben immers niets te klagen. Niet klagen maar dragen, horen we wel eens. Ook deze cliënte besefte niet dat ze in rouw was over het lege nest. Verlies van zinvolheid en betekenis. Niet alleen over het uitwaaieren van haar kinderen, maar ook over haar relatie.

Verlies is vaak onzichtbaar

Het begint met het besef dat je in rouw bent. Dat je iets belangrijks hebt verloren, iets waar je naar verlangt maar wat niet meer terugkeert. Of iets wat je nooit hebt gehad. Bijvoorbeeld als je een kindje hebt met een handicap. Toen jullie zwanger waren, hadden jullie een toekomstbeeld voor dit kindje. Een beeld dat nooit waarheid zal worden. Het kan ook zijn dat je partner een progressieve ziekte heeft zoals Alzheimer of Parkinson. Of je bent zelf ziek of krijgt een ongeluk. Je wordt langzaam de rouw ingetrokken zonder dat je er erg in hebt. 

Het besef dat je in rouw bent, kan als een schok komen. Je hebt iets definitief verloren. Kun je dit aanvaarden? Daarmee hoef je het verlies niet te accepteren, dat kan te lastig zijn. Je hebt wel je nieuwe situatie als uitgangspunt te nemen. Dat is de volgende stap. 
Wat heb je dan achter je te laten, wat een echt afscheid verdient? Waarover mag je rouwen? En ja, daarbij mag je alles voelen en denken; het is er toch al. Pas als je van jezelf mag stilstaan bij je verlies, kan er ook weer ruimte komen om vooruit te kijken. Op weg naar een andere invulling van je leven. Voor cliënte betekent dit: de relatie met haar zoons én haar man anders vormgeven. Zodat het leven voor haar weer zinvol en lichter wordt.

Meer weten over omgaan met verlies, rouw en trauma? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out of ingrijpende gebeurtenissen in het verleden? Bel 06-12949654 of mail voor een kennismaking: info@brightblue-coaching.nl. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars.

Jeanne van Mierlo
Verlies- en rouwtherapeut