Rouwen om jezelf

In de tijd dat we nu samen onderweg zijn, heeft ze ontdekt hoe verantwoordelijk ze zich maakt voor alles en iedereen. En hoe jong ze dat geleerd heeft, bij een afwezige vader en een moeder die vooral met zichzelf bezig was.

En hoe jong ze dat geleerd heeft, bij een afwezige vader en een moeder die vooral met zichzelf bezig was en haar problemen deelde met haar dochter. Zo leerde zij om gehoorzaam te zijn, anderen te begrijpen en vooral zelf niets te willen.

Ze is blij met haar ontdekkingen, ze laat nu meer verantwoordelijkheid bij anderen. Maar het is nog niet genoeg, hoewel ze er de vinger niet op kan leggen. Het voelt alsof ze nu tevreden moet zijn, maar ze is het niet. In de sessie die volgt, komt ze bij haar eigen pijn. Hoe eenzaam ze zich altijd heeft gevoeld en nog steeds, in haar relatie. Ze ziet zichzelf staan als meisje van vijf. Voor het eerst kan ze huilen om zichzelf. Ze heeft zich niet gezien gevoeld én geleerd om zichzelf niet te zien.

Insluiten van jezelf

Net als deze cliënte willen we vaak weten hoe iets zit, maar liever onze pijn niet voelen. We sluiten dit deel van onszelf (onbewust) buiten, we gaan in standje overleving. Bijvoorbeeld door: overnemen van verantwoordelijkheid, zorgen voor anderen, altijd controle willen, alles alleen doen, aanpassen of juist vechten, niks-aan-de-hand gedrag. En nog veel meer. 
Het goede hieraan is dat de overlevingsstand je helpt om door te leven en je beschermt tegen het voelen van pijn. Het overlevingsdeel van cliënte hield zich liever niet bezig met het bange, eenzame kind van vijf jaar dat niks te zeggen had. Dit meisje wil echter niets liever dan wél gezien worden. In het hier en nu ervoer cliënte dit als niet gezien worden. Maar zij was het die zichzelf niet zag.

In contact komen met jouw pijn

Stap voor stap leert ze nu voelen wat ze toen voelde maar niet kon uiten. Want dan zou ze ongehoorzaam zijn geweest, en dat was geen optie. Nu, in haar volwassenheid, kan ze voelen hoe verdrietig dit voor haar was en is. Hoe eenzaam ook. Het is pijnlijk, rouwen om jezelf. En tegelijk wordt het lichter in haar lijf. Alsof ze een zware rugzak naast zich neerzet.
In plaats van zichzelf buiten de deur te zetten, ziet ze zichzelf nu. En voelt ze. Ze rouwt. Om zichzelf. Om wat ze niet heeft gekregen van haar ouders. Om wat ze met zichzelf is gaan doen. Ze neemt het besluit om uit te spreken wat er vanbinnen speelt. Een ander hoeft het niet te begrijpen; als zij en haar kleine ik dat maar doen.

Dit is wat we te doen hebben: alles van onszelf insluiten. Onze gezonde intenties, onze overlevingsdelen die ons beschermen en onze pijnlijke delen. Dat vraagt nieuwsgierigheid, de bereidheid om jezelf helemaal te ontmoeten en een betrouwbare ander die met je meeloopt. Of zoals een dappere cliënte deze week schreef: “Heling betekent niet dat de schade nooit bestaan heeft. Heling betekent dat de schade niet langer je leven beheerst”. Je verweeft de schade, het verlies in je leven. En jij? Jij gaat op een andere manier verder, met erkenning en compassie voor jezelf.

Meer weten over rouw, burn-out en trauma? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out of ingrijpende gebeurtenissen in het verleden? Bel 06-12949654 of mail info@brightblue-coaching.nl. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars. 
Wil je zelf mensen in rouw begeleiden? Kijk op www.brightblue-coaching.nl voor trainingen.

Jeanne van Mierlo
Rouw- en traumatherapeut