Soms is het gewoon even te veel

Het einde van het jaar nadert. Bijna weer een jaar voorbij, tijd vliegt. Misschien moet er deze dagen nog van alles.

Het belangrijke project op je werk moet af, na de kerstmaaltijd moet nu ‘oud & nieuw’ geregeld worden, je hebt de kinderen beloofd om een dagje weg te gaan, of… Het is een beetje veel. Herkenbaar?
 
Wat als je dit jaar of afgelopen jaren te maken had met een betekenisvol verlies? Hoe veel is het dan nu? 

Het gemis vraagt méér aandacht

Ze zit tegenover me in de praktijk, in zichzelf gekeerd. Haar schouders hangen, het hoofd naar beneden. Als ik vraag hoe het vandaag met haar gaat, zegt ze: “Dit jaar is de tweede keer dat ik met de feestdagen mijn man moet missen. Vorig jaar was er nog veel te regelen en had ik veel bezoek. Dit jaar zijn mensen niet meer zo met mijn man of met mij bezig. Het is alsof ik een gewicht van wel duizend kilo draag. Ik kruip het liefst onder een dekentje op de bank en kom er pas in 2025 weer af”. Het is voor haar te veel.
 
Wat ze eigenlijk bedoelt, is dat ze de feestdagen wil overslaan omdat ze juist dan het gemis van haar man het meeste voelt. Nog méér omdat haar familie en vrienden niet in de gaten hebben dat ze warmte en aandacht zou willen. Of er niet naar durven vragen uit angst om haar verdrietig te maken. Dat doet pijn. Zelf durft ze niet aan te geven hoe fijn ze het vindt als mensen naar hem vragen. Zo is haar overleden man prominent aanwezig in ieders ‘verborgen aandacht’. 

Rouwen is dubbel werk

Juist nu hebben we het tijdens de sessie over hoe zij hem mist, hoe ze mist dat er naar hem wordt gevraagd. Het afgelopen jaar heeft ze haar leven best weer op orde gekregen, ook werken lukt goed. Maar nu heeft ze een dubbele baan: leven en rouwen tegelijk. Die dubbele baan is eigenlijk te zwaar, haar schouders kunnen het gewicht amper tillen. Zelf maakt ze haar baan ongemerkt nóg zwaarder door op deze manier te blijven kijken, ze ziet geen andere mogelijkheden.
 
We kijken naar hoe zij het zou willen tijdens de laatste dagen van het jaar. Dat is liefst niet alleen met een dekentje op de bank, maar juist met dierbare mensen om haar heen. Waarbij de naam van haar man genoemd wordt: “Ik durf het bijna niet te zeggen want het voelt zo gek, maar ik zou eigenlijk een plek voor hem aan tafel willen maken. Dan is hij er voor mij ook een beetje bij”.
Dit daadwerkelijk regelen, echt aandacht vragen voor zichzelf, vindt ze nog te moeilijk. Maar ze heeft een vriendin die ze gaat vragen om haar te helpen. Haar ogen kijken nu helder, we hebben contact. Zo gaat ze het doen.
 
Ken jij iemand die afgelopen jaar of jaren iemand of iets is verloren? Vraag ernaar, juist in deze tijd. Je kunt iemand niet verdrietig maken, het gemis is er toch al. Samen missen, maakt lichter.
 
Meer weten over rouw, trauma en burn-out?
Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out of ingrijpende gebeurtenissen in het verleden? Bel 06-12949654 of mail info@brightblue-coaching.nl. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars.
Wil je zelf mensen in rouw begeleiden? Kijk op www.brightblue-coaching.nl voor trainingen.
 
Jeanne van Mierlo
Rouw- en traumatherapeut