Kijken met je hart

Liefde en rouw horen bij elkaar. Er is geen rouw zonder liefde. Als je niet van iemand hebt gehouden, is er ook geen sprake van rouw. Andersom is ook waar: hoe meer je van iemand hebt gehouden, des te intenser de rouw als reactie op het verlies.

Als je liefde in je leven wilt ervaren, heb je ook de rouw te nemen bij het afscheid. Kahlil Gibran zei het al: “Wanneer je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en zie dat je huilt om dat wat je vreugde schonk”. 

Liefde en rouw horen bij elkaar

Als liefde en rouw bij elkaar horen, dan hoef je je verlies ook niet achter je te laten. Je laat je liefde toch ook niet achter je? Je liefde is toch ook nooit klaar? Ook al is je liefste er niet meer, jouw liefde voor hem of haar blijft tastbaar. Hij of zij blijft deel uitmaken van jouw leven, op een manier die bij jou past. Soms op de achtergrond, dan weer groot aanwezig. Maar het is er altijd.
Dat betekent ook dat het verlies altijd onderdeel blijft uitmaken van je leven, hoewel de pijn voor de meeste mensen na verloop van tijd draaglijker wordt. Ik vergelijk het wel met een litteken. In het begin is de wond pijnlijk, rood en zichtbaar, maar na een tijd wordt het litteken zachter en minder goed te zien. De huid groeit er omheen, omvat het litteken. Zo groei jij als het ware om je verlies heen, hoewel het verlies zelf niet minder of kleiner geworden is.
 
Het verlies is dan een deel van jou, verweven met je leven. Het litteken is niet altijd meer zichtbaar, maar laat zich soms wel voelen. Het hoort bij jou. Het herinnert je aan jouw liefde voor je dierbare. Jouw liefste, die altijd dáár is waar jij ook bent. Een verhaal over rouw is een verhaal over liefde.   

De kleine prins

Er was eens een prins, die leefde op een ster. Hij voelde zich er vreselijk alleen en daarom ging hij naar de aarde om vrienden te zoeken. Toen hij op aarde gekomen was, ontmoette hij een vos. ‘Hallo’, zei de kleine prins, ‘Wil je mijn vriendje zijn?’ ‘Ja, dat wil ik wel’, zei de vos, ‘Maar dat gaat zo maar niet: dan moeten we eerst heel lang samen spelen, en eten, en samen ruzie maken…’ En ze kwamen heel vaak bij elkaar en werden echte vrienden.
Toen kwam de dag dat de kleine prins weer terug moest naar zijn ster. ‘Oh’, zei de vos, ‘Ik moet huilen dat je weggaat’. ‘Het is je eigen schuld’, zei de kleine prins: ‘Jij wou dat we vriendjes zouden worden’.  ‘Jazeker’, zei de vos. ‘En nu moet je huilen. Dus dan heb je er niets aan.’
‘Toch wel’, zei de vos. ‘Als ik voortaan naar zand kijk, zal ik nu aan jouw blonde haren denken en dat geeft een fijn gevoel. Bij alles zal ik steeds aan jou kunnen denken, en dan zal ik me beter voelen. En als ik je erg mis en erom moet huilen, dan kijk ik naar de sterren, en dan zie ik je toch: met
mijn hart. Want weet je, eigenlijk kun je nog het beste zien met je hart.’ (Vrij naar het boek ‘De kleine prins’.)
 
Meer weten over omgaan met verlies en rouw?
Mail info@brightblue-coaching.nl of bel 06-12949654 (ook voor nieuwsbrief). Persoonlijke vragen over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Bel/mail voor een kosteloos en verhelderend gesprek.