Wat draag jij met je mee?

Je denkt dat je een belangrijk verlies uit het verleden, zoals de dood van een dierbare, een plekje hebt gegeven. Maar ineens, schijnbaar uit het niets, gebeurt er iets in je leven waardoor dit of een ander verlies weer aangeraakt wordt.

Een meningsverschil thuis of op je werk kan al genoeg zijn. Heb je er weleens aan gedacht dat de geraaktheid nog verder uit het verleden kan komen? 

Het zou kunnen dat er in je baby- of kindertijd iets is gebeurd, wat grote impact op jou heeft gehad. Dat kan iets kleins zijn, zoals een moeder die haar baby langere tijd laat huilen zonder te reageren. Zelfs de kleinste ervaringen zijn voor een baby groot. Die heeft immers geen besef van tijd. Enkele minuten kunnen een eeuwigheid lijken. Dergelijke gebeurtenissen kunnen een kind traumatiseren en een negatieve invloed hebben op zijn ontwikkeling. Invloed die tot in de volwassenheid te voelen is, alleen kun je dan het verband niet meer leggen. Je voelt alleen dat het ergens wringt.

Uit de praktijk

Zo ontmoette ik een vrouw die zich afvroeg welke keuzes ze wilde maken in haar leven. Ze was hard aan het werk om die keuzes helder te krijgen. Daarin liep ze zichzelf keer op keer voorbij. Grenzen stelde ze niet aan zichzelf, ze was er voor anderen. Dat kende ze goed: toen ze nog heel klein was, had ze (onbewust) geleerd om lief en braaf te zijn of geen aandacht te vragen. Zodat haar moeder geen last van haar had. Ook als ze ziek was (en dat was nogal eens), klaagde ze nooit. Ze onderging het. Ze werd dan ook een ‘gemakkelijk kind’ genoemd. Er werd goed voor haar gezorgd, maar emotionele aandacht kreeg ze te weinig. Door braaf te zijn en goed haar best te doen, leerde ze op onbewust niveau dat ze er mocht zijn. Dat heeft haar ook veel opgeleverd in haar leven. Nu ze op middelbare leeftijd is, merkt ze dat er iets wringt. Wie is ze nu echt zelf en wat wil ze zelf, zonder zich aan te passen? Haar opdracht is: vertragen en haar gevoelens ervaren. Dat wat ze bij een ander zo goed kan, heeft ze nu ook bij zichzelf te doen.
 
In dit voorbeeld miste het kindje van toen de werkelijke sensitieve afstemming en volle aandacht van vooral haar moeder. Dit kan traumatisch zijn. Baby’s hebben immers nauwelijks mogelijkheden om hiermee om te gaan; ze kunnen niets vragen. Alleen met de taal van hun lijfje kunnen ze iets proberen duidelijk te maken. Trauma wordt dan ook opgeslagen in het lijf. In het voorbeeld: als de vrouw denkt dat ze kritiek krijgt, dan komt dat bij haar ook lijfelijk binnen zodat ze zich (bijna letterlijk) in allerlei bochten wringt om de kritiek om te buigen. Hoe vroeger de traumatisering, hoe groter de gevolgen op latere leeftijd. 

Wringt er iets?

Ga eens bij jezelf na: reageer je soms op een manier die eigenlijk niet bij de situatie past? Kun je bijvoorbeeld heel boos worden om een futiliteit? Of angstig om iets wat echt geen gevaar oplevert? Overkomt je dat regelmatig? Waarbij je ook zelf het gevoel hebt dat er iets wringt? Dan kan het zeer de moeite waard zijn om verder te zoeken naar de oorzaak van dit gedrag of gevoel. Dan hoeft het je niet meer de rest van je leven in de weg zitten. Want het gaat niet vanzelf over… 

Meer weten over omgaan met verlies en rouw?

Mail info@brightblue-coaching.nl of bel 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief. Persoonlijke vragen over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Bel/mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek. Vergoeding door zorgverzekering mogelijk.