Het taboe van hulp vragen

“Hoezo, hulp vragen? Ik heb altijd alles zelf gedaan, dus dit kan ik ook wel aan. Ik moet het toch alleen doen, daar kan niemand me bij helpen. Het leven gaat gewoon door. Wat gebeurd is, is gebeurd. Daar kan ik niets aan veranderen."

Dit is een greep uit de uitspraken die ik de afgelopen jaren heb gehoord. In mijn praktijk, tijdens lezingen, workshops of doordeweekse praatjes, als mensen horen wat ik doe: het helpen van kinderen, jongeren en volwassenen die door een verlies pijn in hun hart hebben.  

Het verlies de rug toekeren

Het lijkt alsof er – ook in deze tijd – nog steeds weerstand bestaat tegen het vragen van hulp als je een verlies hebt meegemaakt. Sterker nog, onze eerste reactie op een verlies is vaak ons vanbinnen om te draaien en het verlies de rug toe te keren. Onbewust creëren we een interne splitsing. We sluiten het gewonde hart op en zetten er een grote poortwachter voor. Met andere woorden: we bevriezen. We doen alsof het ons niet raakt, maar niets is minder waar. Hoe eenzaam kan dat zijn?
 
Zoals we soms het verlies de rug toekeren, zo doen we dat mogelijk ook bij andere mensen in onze omgeving. Mensen die graag willen helpen, maar vaak niet weten hoe. Jij bent degene die dat aan hen duidelijk kan maken. Alleen jij. Want wat een ander helpt, hoeft niet voor jou te gelden. Of andersom. Dat betekent dat je mag zeggen wat jou helpt, dat je hulp mag vragen. En nee, dan ben je niet lastig en je valt niemand lastig. Ook al vind je het vervelend, omdat je van huis uit hebt meegekregen dat je het zelf moet oplossen. Soms is er echter niets op te lossen…
Bekijk het eens van de andere kant. Wat zou jij willen doen als je merkt dat een vriend veel moeite heeft met het overlijden van zijn partner maar zich naar de buitenwereld sterk voordoet? 

Hulp vragen is geen schande

De boodschappen die we van huis uit hebben meegekregen, bepalen vaak hoe we in het leven staan. Voor alles wat je zelf kunt doen hoef je een ander immers niets te vragen, we hangen de vuile was niet buiten en tenslotte heeft ieder huisje zijn kruisje. Je hebt er maar mee te dealen. Dat klopt, maar dat is slechts één kant van het verhaal. Het verhaal vertelt ook over hoe krachtig het kan zijn om te delen wat je moeilijk vindt en hoe goed het doet dat er iemand speciaal naar jou luistert. Dat zorgt voor een heleboel opluchting, zo vertellen veel mensen mij.
 
Jij bent belangrijk, jij doet ertoe. En dus ook de moeite waard om hulp te vragen. Vind je dat moeilijk in je eigen omgeving, overweeg dan eens professionele begeleiding. Ik of een collega kan je helpen om – ondanks je verlies – weer te genieten van het leven. Misschien niet altijd, maar altijd weer opnieuw. Zodat dat wat in jou is bevroren, langzaam weer kan ontdooien en het gestolde weer kan stromen. En jij weer vreugde en geluk in je leven kunt ervaren. Geloof me, het kan echt! 

Meer weten over omgaan met verlies en rouw?

Mail info@brightblue-coaching.nl of bel 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief. Persoonlijke vragen over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Bel/mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek. Vergoeding door zorgverzekering mogelijk.