Daar waar geen woorden zijn…

“We praten er maar niet over, want dan brengen we hem wellicht op een idee.” Daar waar het vermoeden bestaat dat iemand een einde aan zijn leven wil maken, verdwijnen woorden vaak in het niets… totdat het onvoorstelbare wellicht toch gebeurt.

In alle eenzaamheid.
 
In Nederland maken elk jaar bijna 1.900 mensen een eind aan hun leven. Dit aantal is de laatste jaren gestegen. Er niet over praten, geheimhouden, is een belangrijk thema bij zelfdoding. Ook als het al gebeurd is…
Zo ook in het gezin waarmee ik kennis maakte in mijn praktijk. Een half jaar daarvoor had de moeder zichzelf gedood, sinds die tijd leefden vader en dochters ieder op hun eigen eiland. Bang om elkaar pijn te doen. Bij mij aan tafel spraken ze voor het eerst echt samen over de dood van hun vrouw en moeder. Dat bracht zichtbaar opluchting én de geruststelling voor vader dat zijn puberdochters leeftijdsgenoten opzochten voor steun. 

Meerdere oorzaken bij zelfdoding

Bij zelfdoding is over het algemeen niet sprake van één, maar meerdere oorzaken. Eén probleem leidt dus niet tot zelfdoding; er kan wel een trigger zijn, de druppel die de emmer laat overlopen. In 90% van de zelfdodingen is sprake van een psychische stoornis, waarbij depressie de belangrijkste is. Mensen zijn zó wanhopig dat ze hun problemen als onoplosbaar, ondraaglijk en oneindig zien. Het is als lopen in een donkere gang waarbij alle deuren in die gang zich één voor één sluiten en je uiteindelijk op een blinde muur stuit zonder uitweg.
Vaak willen mensen dood én hulp tegelijk. Ze willen hun huidige leven niet meer en daarvan verlost zijn, maar willen wel leven. Van de mensen die ooit een poging hebben gedaan, geeft meer dan de helft aan dat “hun gedachten zo vreselijk waren dat ze daar vanaf wilden zijn”. Soms is het ook een ‘cry for help’, om de omgeving duidelijk te maken hoeveel radeloosheid er is. 

Als het leven pijn doet…

Mocht het leven bij jou pijn doen, deel dan alsjeblieft waar je mee zit. Praten over (gedachten aan) zelfdoding, zorgt er niet voor dat het eerder gebeurt. Het kan je juist helpen om weer lichtpuntjes te gaan zien. Opnieuw hoop vinden en de verbinding met het leven weer te voelen. Deel wat je bezighoudt.
Voor de omgeving geldt: maak vermoedens bespreekbaar. Praat er samen over. Neem iemand altijd serieus, ook al lijkt het ‘maar’ een schreeuw om aandacht. Juist dat wat niet uitgesproken wordt maar voelbaar ‘in de lucht’ hangt, is zo intens aanwezig.
 
En daar waar geen woorden zijn maar wel wanhoop, kunnen ook verhalen het verhaal vertellen. Zelfdoding is immers een verhaal dat te vroeg stopt, een verhaal dat niet is afgemaakt… Een verhaal dat vaak gepaard gaat met veel vragen, met schaamte en schuld bij nabestaanden en angst voor oordelen van de omgeving. 

Meer weten over omgaan met verlies en rouw?

Wil jij je verhaal vertellen? Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Bel of mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl of tel. 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief. Vergoeding door zorgverzekering vaak mogelijk.
 
Jeanne van Mierlo
Verlies- en rouwtherapeut