En ik dan?!

“Het was heel druk bij ons thuis. Er kwamen allemaal mensen die mijn vader en moeder een hand gaven. Ik kreeg geen hand. Alsof het voor mij niet zo erg was dat mijn broertje dood was. Gelukkig kwam de juf van school speciaal voor mij.”

Aan het woord is een meisje van twaalf dat vertelt over het overlijden van haar broertje toen zij acht was.
 
Het gebeurt. En elke keer dat het gebeurt, is er één te veel. Als er een kind overlijdt, gaat de meeste aandacht naar de ouders die hun zoon of dochter hebben verloren. Broertjes en zusjes hebben het vaak te doen met een plaats aan de zijlijn. Terwijl ook zij geconfronteerd worden met het grootste verlies dat ze in hun leven hebben meegemaakt. Ook als deze kinderen volwassen zijn, kan dit verlies een grote invloed op hun leven houden. 

Als je broer of zus overlijdt, verandert alles

Als er een zus of broer overlijdt, verandert alles. De plek in het gezin wordt anders, ouders gaan anders reageren: prikkelbaar, somberder of – in de ogen van het kind – juist overdreven bezorgd. Kinderen krijgen dan niet de kans om onbezorgd de wereld te verkennen, te vallen en weer op te staan. Ouders kunnen ook langere tijd emotioneel niet beschikbaar zijn voor hun andere kind(eren). Daardoor kan een kind het gevoel krijgen dat je alleen maar meetelt als je ziek of dood bent. Papa en mama hebben het over het overleden broertje of zusje en ook het bezoek praat er altijd over. Enigszins cru wellicht, maar wel de realiteit.
 
Relaties tussen broers en zussen zijn uniek, of je nu jong bent of ouder. Je komt uit hetzelfde gezin, bent samen opgegroeid en hebt samen veel meegemaakt. Je hoort bij elkaar. Als je broer of zus overlijdt, dan stopt je gezamenlijke verleden. Jij moet zonder hem of haar verder. Je hebt een bloedband die je raakt tot in de diepste vezels. En als je broer of zus overlijdt, is dat wat je zo voelt. 

Niet-erkend verlies

Als kinderen voor zichzelf de conclusie trekken dat het minder erg is om een broer of zus te verliezen, dan wordt het voor hen ook lastiger om te praten over de gebeurtenis en over hun gevoelens. Minke Weggemans schrijft in haar boek ‘Als je een broer of zus verliest’ over niet-erkend verlies. “Als je niet of nauwelijks over de dood van je zus praat, hoe onderken je dan wat de gevolgen ervan zijn voor je eigen leven? Hoe erken en herken je je gevoelens zolang je ze niet onder woorden brengt?”
Het lijkt een vicieuze cirkel: als je er zelf niet over praat, hoe kunnen anderen dan zien wat belangrijk voor je is? Jouw verlies wordt door de buitenwereld niet of nauwelijks gezien. En omdat er geen aandacht voor is, ga je je afvragen of jouw verhaal er wel mag zijn. Waardoor het nog moeilijker wordt om erover te beginnen. Zo blijft je verdriet verborgen.
 
Ik wil deze broers en zussen de aandacht geven die ze verdienen. Laten we vragen hoe het met hen gaat. Op het moment dat ze een broer of zus verliezen. En op momenten van vele jaren later. Want ook hun leven is voorgoed veranderd op dat ene moment. Ook zij dragen hun, vaak niet-geziene, rouw hun hele leven met zich mee. 

Meer weten over omgaan met verlies en rouw?

Wil jij je verhaal vertellen? Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Heb je wellicht zelf een broer of zus verloren? Bel of mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl of tel. 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief. Vergoeding door zorgverzekering vaak mogelijk.