Ze praat alsof het hele verhaal er in vijf minuten uit moet, struikelt soms over haar eigen woorden of slikt ze in. Af en toe stopt ze om adem te halen. Dan gaat het verhaal in sneltreinvaart weer verder.
Zoals ook haar leven tot voor kort in de snelheid van een intercity ging. Verleden tijd, want haar lichaam zei ‘stop’: “Als jij niet luistert, dan zal ik dat voor je doen. Het is klaar.” Opgebrand. Burn-out.
Afgelopen week heeft ze zich na lang wikken en wegen ziekgemeld. “Even een paar weekjes bijtanken en dan kan ik er weer tegenaan. Nee, ik heb geen burn-out maar heb gewoon even rust nodig.” Intussen zie ik dat niet alleen de stroom is uitgevallen maar ook het noodaggregaat bijna leeg is. Ze heeft te accepteren dat het méér dan klaar is. De eerste stap. Een moeilijke stap.
Rouw en trauma als onderleggers voor burn-out
Ze vertelt hoe ze zich na het dodelijk ongeluk van haar broertje is gaan aanpassen, braaf was en zorgde voor goede cijfers op school. Alles om haar ouders geen last te bezorgen. Zij hadden het immers al zo moeilijk en zij, vanuit haar kinderlijke liefde, had zichzelf de taak gegeven het hen niet nog moeilijker te maken. Hard werken voor anderen. Dat deed en doet ze ook in haar werk. Zonder stil te staan bij wat ze zelf nu eigenlijk wilde. Wie ben ik? Wat wil ik? Ze had nooit geleerd haar grenzen te voelen en dus ging ze maar door. Totdat haar lichaam vertelde dat het genoeg was.
“Vertel eens over je broertje als je wilt.” Grote ogen kijken me aan tijdens onze volgende afspraak. Dat had nog bijna niemand haar gevraagd. Ze slikt, drukt haar tranen weg. Ze vertelt. Langzamer dan de intercity nu. Als ik vraag hoe dit voor haar was, zo lang geleden, vinden de tranen hun weg naar buiten. Het mag. Eindelijk. We stoppen op het station, hebben zelfs vertraging. Het verdriet dat zo lang vanbinnen verborgen was, baant zich een weg naar buiten. Vele sessies lang staan we stil bij de rouw die ze zo lang heeft onderdrukt. Rouw die vanbinnen een blok ijs was geworden en nu langzaam mag smelten.
Overlevingsstrategieën gecrasht
Het onderdrukken van haar eigen rouw als tienjarig meisje om te ‘zorgen’ voor haar ouders heeft, in combinatie met haar drukke baan, geleid tot een burn-out als 31-jarige vrouw. Ze wilde doorgaan, maar kon het niet meer. Mentaal, fysiek en emotioneel balanceerde ze op het randje van uitputting. Haar overlevingsstrategieën die hadden geholpen om letterlijk en figuurlijk te overleven, waren ‘gecrasht’.
Toen haar broertje stierf, verloor ze niet alleen hem maar ook haar ouders zoals zij er tot nu toe voor haar waren geweest. Ze kreeg niet meer de emotionele steun zoals ze die gewend was en besloot onbewust om dan maar niet meer ‘tot last te zijn’. Om zo de liefde van haar ouders te krijgen. Ze begon helder te zien wat ze had gedaan om te overleven, hoe ze dit had doorgetrokken in haar werk en hoe dit alles een voedingsbodem was voor haar huidige burn-out. Immers, als een kind van jongs af aan noodgedwongen zijn eigen behoeftes inruilt voor die van zijn ouders en niet geleerd heeft om zijn eigen identiteit te ontwikkelen, hoe kan het dan voelen en bepalen wat goed is voor hemzelf?
Terug naar het trauma
In eerste instantie had ze rust nodig, en een goede balans tussen inspanning en ontspanning. De reserves aanvullen. Daarna werd ze zich bewust van haar overlevingspatronen. Toen waren we zover dat ze echt kon kijken naar de ervaring die zo traumatisch voor haar was. Stap voor stap, langzaam. Ze zag zó helder wat de oorzaak van haar burn-out was. Toen ze uit het trauma kon stappen, was ze in staat alsnog te rouwen om de dood van haar broertje. Het waren haar eigen tranen en niet die van haar ouders. Nu onderzoeken we hoe het ‘leven na de burn-out’ voor haar mag zijn. Dat het anders is dan voorheen, dat is iets waarvan ze nu al zeker is.
Meer weten over omgaan met verlies en rouw? Over burn-out?
Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Heb je burn-outklachten en wil je daar ‘iets’ mee? Bel of mail dan voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl of tel. 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief.
BrightBlue Coaching & Training helpt volwassenen met pijn in hun hart na trauma of (traumatisch) verlies om weer te genieten van hun leven. BB helpt volwassenen met burn-out(klachten) om hun leven weer op de rails te krijgen. BB leert coaches met minimaal één jaar praktijkervaring om als rouwcoach te werken.