Hoor de stilte

Ze is begin dertig en praat honderduit. Over haar werk waar niks en niemand goed is. Over thuis waar het de laatste tijd ook allemaal niet lekker loopt. Over haar ouders die ze dingen kwalijk neemt.

Ze zit enkele maanden thuis met een burn-out en het moet nu maar klaar zijn. Of ik haar ervan af kan helpen. Liefst snel. Want dan kan ze weer vooruit.

Intussen voel ik mijn adem in mijn keel en is mijn hartslag doorgeschakeld naar een hogere versnelling. Midden in haar woordenstroom onderbreek ik haar en vraag wat ze in haar lichaam voelt. “Niets”, zegt ze en ze gaat verder met haar verhaal. Nu vraag ik haar om echt even stil te zijn en te luisteren naar de stilte. Ze begint te huilen. “Dit wilde ik nu net voorkomen”, snikt ze.

Papa, waar ben je?

Twintig jaar geleden is hij overleden, haar vader. Thuis werd zijn naam minder en minder genoemd. Totdat het leek alsof hij was verdwenen. Op de kast stond een klein fotootje, dat was alles. Als niemand keek, ging ze als tiener even bij het fotootje zitten en praatte ze in gedachten met haar vader. In die stilte hoorde ze zichzelf en luisterde naar haar verdriet. Totdat haar oudere broer haar eens zo zag zitten en haar uitlachte. Weg was de stilte. Weg was het contact met haar vader. Ze sloot haar verdriet op.
In de jaren die volgden, ging ze studeren en bouwde ze een mooie carrière op. Ze trouwde en kreeg twee kinderen. Ze ging door, werkte steeds harder en zorgde ervoor dat haar kinderen niets tekort kwamen. Totdat haar lijf enkele maanden geleden ‘stop’ zei.

Van buiten naar binnen

En nu zit ze in mijn praktijk. Haar buitenkant stoer en zelfverzekerd, haar binnenkant klein en verdrietig. De stilte zorgt er nu voor dat ze zichzelf even kan horen. Haar eigen lawaai maakte haar doof voor haar wezenlijke werkelijkheid vanbinnen. Daar waar ze diepe rouw had weggestopt. Rouw om haar twintig jaar geleden plots overleden vader. Om het verdriet buiten te houden, is ze in haar hoofd gaan wonen en heeft ze onbedoeld haar lijf in de steek gelaten. Zo is ze burn-out geraakt.

Stilte vertelt 

Ik vraag haar te vertellen over haar vader. Dat wat ze nu kwijt wil. Een voorzichtige glimlach breekt door haar tranen heen. Verdriet en geluk tegelijk. Want wat is het ook fijn om weer over hem te praten. Over haar vader, wiens meisje ze was. 
In de sessies die volgen, komt haar vader langzaam weer terug in haar leven. Na lang zoeken vindt ze het fotootje weer, het krijgt een prominente plaats op haar kast. Ze vertelt haar vader over zichzelf, over haar kinderen. Ze vertelt haar kinderen over hun opa. Stukje bij beetje komt de energie terug en verdwijnt de haast uit haar lijf. We worden er samen stil van. In de stilte ontstaat ontroering en komt er contact met onze ziel. Stilte praat. Het enige wat je hoeft te doen, is luisteren.

Ik wens jullie een heel goed 2019, met waardevolle momenten van stilte.

Meer weten over omgaan met verlies en rouw? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Bel of mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl of tel. 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars!