Over sterke schoudertjes die (te) veel dragen

Haar buitenkant oogt stoer als ze vertelt over de vele plannen die ze heeft. Haar ogen kijken in de verte. Op zoek naar iets? Haar binnenkant is bij wat ze heeft gemist in haar kinderjaren en wat toen zo gewoon leek.

Bij dat waar ze haar vader haar schoudertjes voor heeft geleend om de zwaarte samen met hem te dragen. 

Elk kind verdient aandacht, warmte en liefde van zijn ouders. Het mag verwachten dat zijn ouders goed voor hem zorgen en troosten als het verdrietig is. Dat ze hun kind op ontdekkingsreis laten gaan en in hun armen sluiten als het bang is. 
Dit meisje moest voor zichzelf zorgen, zichzelf troosten, op reis gaan naar plekken waar het nog niet hoorde te zijn en haar angst verbergen. Stoerheid, alert zijn en controle namen de plaats in van warmte en aandacht en hielpen haar te overleven. Op haar negende kon ze geen kind meer zijn. Na het vertrek van haar vader werd ze moeder voor haar moeder met psychische problemen. Wat ze zelf nodig had, werd steeds minder belangrijk. Haar hart moest op slot. Denken nam gevoel over.

Hart op slot

Als de volwassen vrouw van nu wil ze weer bij haar gevoel komen. Haar hart voelt veel, maar haar hoofd vraagt zich af of het klopt en of ze weer in actie moet komen. De traumatische ervaringen van toen hebben huisvesting gevonden in het volwassen lichaam van nu. 
In een van de sessies doen we een familie-opstelling. Niet haar moeder vangt haar aandacht, maar vader. Ze gaat naast hem staan, als emotionele partner, om de zwaarte van het hele gezin met hem te dragen. Vader laat het toe. Ze voelt zich sterk naast hem. Ze is ook bang, maar dat zegt ze niet. Ze voelt ook dat ze een zware last draagt. Als symbool heeft ze vier zware stenen in haar handen. Er kan nog meer bij. Uit liefde voor haar papa heeft ze deze last gedragen. Steen voor steen geeft ze het nu aan hem terug. Het is niet van haar.

Dragen wat niet van jou is

Kinderen hebben voelsprieten voor ‘dat wat thuis niet klopt’. Onbewust willen ze dit ‘in orde maken’. Zoals cliënte in dit verhaal. Of de dochter van zeven die wilde gaan poetsen om zo het verdriet van mama kleiner te maken. Of de zoon van tien die zich stil hield zodat zijn ouders geen ruzie zouden maken. Zijn zus deed juist haar best door het zonnetje in huis te zijn. We noemen dit ‘magische liefde’. Zoveel doen (dragen) voor een ander, meestal een van je ouders, dat je niet meer weet en voelt wie je zelf eigenlijk bent. 

De klus is dan om de ‘gesjouwde stenen’ daar te laten bij wie ze horen én de verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. Dat laatste kan nog een veel grotere klus zijn. Dat is meteen waarom het zo gemakkelijk kan voelen om te sjouwen voor een ander. Je helpt er jezelf echter niet mee. Loop jij ergens in vast, maar kan je dit niet ‘thuisbrengen’? Neem dan eens contact op.

Meer weten over omgaan met verlies en rouw? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out? Bel 06-12949654 of mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl, ook voor de nieuwsbrief. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars!