Vertel het hen!

Veel kinderen en jongeren heb ik al mogen begeleiden bij een groot verlies in hun leven. Vaak hadden ze een ouder, broer of zus verloren. Steeds kwam hier iets heel belangrijks voorbij: de behoefte aan informatie.

“Als ik dit had geweten, was ik niet zo bang geweest”. Daarom op deze plaats een pleidooi vanuit mijn hart: vertel het hen!

“Het overvalt me”

Ze is achttien en heeft een fijn leven. School gaat goed, ze heeft een tof bijbaantje, tal van hobby’s en een leuke vriend. Eén ding vindt ze niet fijn: soms wordt ze overvallen door verdriet. Ruim een jaar geleden heeft ze haar moeder verloren. Het beeld van het overlijden heeft ze als een foto in haar geheugen geprent; ze kan er niet naar kijken en het al zeker niet horen. Ze wist wat er ging gebeuren, maar niet hoe. Dat had niemand haar verteld. Daarom stopt ze haar gevoelens weg; totdat ze haar op momenten overvallen en onprettige herinneringen haar in hun greep houden. 

Langzaam werken we toe naar het ogenblik waarop ze zelf wil kijken, zij heeft de regie. Ze bouwt de situatie letterlijk na; van afstand kan ze kijken. Het had haar zo geholpen als er een dokter was geweest die haar had verteld wat ze kon verwachten. Dan had ze niet bang hoeven zijn. Als ze zelf een poppetje voor de dokter in de opstelling zet, wordt het beeld zachter. Ze kan als het ware in het beeld stappen en er weer uit. Stapje voor stapje leert ze om te kijken en zelf naar haar verdriet toe te gaan. Totdat het haar uiteindelijk niet meer overvalt en er ook veel fijne herinneringen zijn.

“Het is mijn schuld”

Negen jaar is ze als ze voor het eerst bij mij komt. Haar vader heeft een dodelijk ongeluk gehad. Als we al een aantal tekeningen en knutselwerkjes verder zijn, komt de aap uit de mouw. “Als ik met hem was meegegaan, dan was dit niet gebeurd. Dus het is mijn fout.” Zo jong en zichzelf de schuld geven van haar vaders dood. Niemand had haar verhaal gehoord en zij had het niet willen vertellen. Na het tekenen van haar schuldgevoel, wilde ze zelf de tekening kapot scheuren. Dit werd een minutieus werkje, de stukjes zo klein mogelijk. Bij elke scheur verdween er een klein beetje schuldgevoel. Daarna sprong en stampte ze, op de stukjes die ze inmiddels op de grond had gegooid. Zo. Ze had weer lucht. 

Luister, vraag en vertel

Vertel het hen! Vertel wat er gaat gebeuren. Vertel wat er precies gebeurd is. Als kinderen niet weten wat er is gebeurd, maken ze er zelf een verhaal van. Een verhaal dat vaak pijnlijker is dan de werkelijkheid, een verhaal ook waarin ze bedenken dat zij iets fout hebben gedaan. Kinderen die onverwacht te maken krijgen met een heftige gebeurtenis, geven zichzelf vaak de schuld. Het is goed om dit te weten en hierover te praten.
Vertel ook wat er gaat gebeuren. Als een kind of jongere goed voorbereid is en de hand van een volwassene kan pakken, dan hoeven onprettige herinneringen en paniek niet te overheersen. Vertel het hen.

Meer weten over omgaan met verlies en rouw? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out? Bel 06-12949654 of mail voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl, ook voor de nieuwsbrief. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars!