Ze zeggen dat het overgaat

Onlangs vroeg hij of ik iets voor hem kan betekenen. In september heeft hij plots zijn vader verloren: “Dat knaagt aan mij, hoewel het alweer even is geleden”. Mijn gedachten gaan juist de andere kant uit: zo kort pas, wat een ommekeer moet dit zijn.

Hij wil weer verder, de omgeving vraagt van hem om het leven weer op te pakken zoals voorheen.

Pijn zien doet pijn

Ken jij dat ook? Dat je verlies het liefste uit de weg gaat? Dat, als het dan toch gebeurt, je zoekt naar manieren om het zo snel mogelijk te herstellen of vervangen? En als dat echt niet gaat, dat je liever niet wilt ervaren hoeveel impact het verlies voor je heeft? Want dat zou betekenen dat je voelt hoeveel pijn het doet. Dat wil je zelf liever niet meemaken. Dat geldt ook voor de omgeving: pijn zien bij een medemens wordt vaak als ongemakkelijk ervaren. 

Even later is hij bij mij in de praktijk en vertelt zijn verhaal. “Ik pak mijn werk weer op, heb een fijn gezin maar het lijkt ook alsof ik niet helemaal meedoe aan de wereld. Die gaat verder, nou ja ook langzaam nu, maar ik sta aan de kant. Mijn omgeving zegt dat ik moet doordoen en dat het wel overgaat.” Hij weet het niet meer, oogt een beetje verslagen.

Geen eindstation

Ze zeggen dat het overgaat… ik hoor het veel in mijn praktijk. Goed bedoeld en tegelijk vaak gezegd vanuit het eigen ongemak als we zien dat een lieve ander pijn heeft. We zoeken woorden van troost, zo moeilijk om te vinden in momenten van verdriet. 

Ze zeggen dat het overgaat… de pijn die zo je leven beheerst als je iets of iemand verliest, wordt anders of minder. Het verandert van ‘pijn zijn’ naar ‘pijn hebben’ als we onze wond goed verzorgen. We rouwen immers omdat we iemand hebben verloren van wie we zoveel houden. Die liefde stopt niet, ook niet bij de grenzen van de dood. Dus kent rouw ook geen eindstation.

Eromheen groeien

Maar het verandert wel. Niet omdat de rouw overgaat, maar omdat je zelf als het ware om het verlies heen groeit. Niet erover heen, maar eromheen. Vergelijk het met de jaarringen van een boom, de stam wordt steeds dikker.

Je gaat verder met je leven én tegelijk voel je de pijn van het verlies. Ik schrijf bewust over pijn, omdat je rouwt met alles wat je in je hebt: met gevoelens, gedachten, fysieke reacties, gedrag en hoe je in de wereld staat. Soms staat dit op de voorgrond, later is het meer op de achtergrond. Soms is het wazig, op andere dagen zoals verjaardagen en feestdagen zit je er ineens weer middenin. Hierbij ervaar je dat je het kunt dragen, juist omdat je eromheen bent gegroeid. Dat vraagt wel van je dat je de pijn voelt, dat je doorgaat op jouw manier en niet die van de omgeving. 

Het gaat niet over, je groeit er zelf omheen.

Meer weten over omgaan met verlies, rouw en trauma? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out of ingrijpende gebeurtenissen in het verleden? Bel 06-12949654 of mail voor een kosteloze en verhelderende kennismaking: info@brightblue-coaching.nl, ook voor de nieuwsbrief. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars!

Jeanne van Mierlo
Verlies- en rouwtherapeut