Als trauma een chronische verstoring van verbondheid is en gevoelens blokkeert die nodig zijn om te kunnen rouwen, hoe kun je dan weer verbonden zijn met jezelf en met anderen? Hoe kun je onderscheid maken tussen waarschuwing voor werkelijk gevaar en gevaar dat opgeslagen is in je lijf en brein? Onderscheid tussen de veiligheid van nu en het gevaar van toen? Wat als mensen in rouw leren om niet alleen de verbroken verbinding te ervaren, maar óók de signalen van veiligheid in en rondom hen? Welke uitwerking zou dit hebben op het rouwproces?
Dat is o.a. waar de polyvagaaltheorie over gaat. Ons brein en ons lijf reageren razendsnel op een (vermeende) situatie van gevaar. Zonder dat we erover na kunnen denken, maakt ons lijf ons klaar om te vechten of te vluchten. En te bevriezen, als er geen uitweg mogelijk is, of te onderwerpen. Deze automatische reacties worden aangestuurd door ons -de naam zegt het al- autonome zenuwstelsel.
Eenvoudig gezegd functioneert een deel van ons zenuwstelsel als gaspedaal en een deel als rem. Het gaspedaal zorgt ervoor dat we kunnen vechten of vluchten, het rempedaal maakt dat we bevriezen als (ons lijf 'denkt' dat) we geen kant meer op kunnen. Ditzelfde rempedaal is ook actief als we geen dreiging ervaren en zorgt dan voor een toestand van rust, veiligheid en betrokkenheid.
Uitgeverij Mens! schrijft het volgende: "De polyvagaaltheorie geeft inzicht in de werking van het autonome zenuwstelsel en de impact van traumatische ervaringen. Iemand die opgroeit in een veilige omgeving, zal een veerkrachtig zenuwstelsel hebben dat zich flexibel beweegt tussen de verschillende toestanden van arousal en rust. Door traumatiserende gebeurtenissen en onveilige gehechtheid verliest het zenuwstelsel echter deze flexibiliteit, met als gevolg dat iemand vast komt te zitten in een geactiveerde en/of geblokkeerde toestand. Verbondenheid en vertrouwen lijken dan niet meer tot het spectrum van mogelijke ervaringen te behoren. Door in de praktijk vanuit de polyvagaaltheorie te werken kan het autonome zenuwstelsel zijn natuurlijke veerkracht terugkrijgen".
Hoe kun je nu deze verschillende staten van het zenuwstelsel (h)erkennen en bewegen tussen de staten? Dat helpt om jezelf te leren kennen, om op een fijne manier in het leven te staan én om te 'rouwen met vooruitgang'. Met andere woorden: om beweging te houden in het rouwproces.
BrightBlue Coaching & Training helpt volwassenen met pijn in hun hart na trauma of (traumatisch) verlies om weer te genieten van hun leven. BB helpt volwassenen met burn-out(klachten) om hun leven weer op de rails te krijgen. BB leert coaches met minimaal één jaar praktijkervaring om als rouwcoach te werken.
Ik help je graag aan een antwoord. Bel of e-mail:
0031 6 129 49 654
info@brightblue-coaching.nl
Wil je een oriënterend gesprek? Vrijblijvend én verhelderend. Maak snel een afspraak. Ik help je verder.