Rouwen om wat je nooit hebt ontvangen

“Het wordt me allemaal wat veel”, zegt ze met understatement. Tegenover me zit een vrouw die geleerd heeft om veel op zich te nemen, zo vermoed ik.

Ze gaat verder: “Ik ben minder gaan werken om meer tijd voor mezelf te hebben, maar ik heb een nieuwe baan als mantelzorger voor mijn man en sinds kort ook voor mijn dochter. Ik krijg er alleen niet voor betaald”. 

Ze is moe, hondsmoe. Er moet iets gebeuren, maar ze weet niet hoe ze ruimte voor zichzelf kan maken. Daarom heeft ze bij mij aangeklopt. Er is de afgelopen jaren veel gebeurd in haar leven, zij was de steunpilaar voor velen. Dat zou ze niet anders willen. Alleen komt ze zelf niet aan bod. 

Nooit aandacht voor haar

Als een vanzelfsprekendheid vraagt ze ook hoe het mij met gaat, ik ervaar oprechte belangstelling. Ik kan me voorstellen dat mensen dat fijn vinden en zeg dat ook. Net als dat ik zie dat het ook een ‘afleidingsmanoeuvre’ is. Zolang het maar niet over haar gaat. Echte aandacht voor hoe het met haar gaat, raakt haar. Dat kent ze niet. 

Ze heeft haar jeugd doorgebracht in een gezinssituatie die onveilig voor haar was. Haar ouders hadden een eigen zaak, ze werkten hard. Ze hadden geen tijd voor haar en besteedden hun dochter uit aan anderen. Jong als ze was, ging ze twijfelen aan zichzelf. ‘Als papa en mama er nooit zijn, dan zal ik wel iets fout doen. Ik ben niet goed genoeg’, was haar onbewuste besluit. In reactie daarop ging ze zich aanpassen, altijd opletten en goed doen voor anderen. Tot op de dag van vandaag. 

Eigen schuld, dikke bult

Dit doen kinderen. Ze kunnen hun ouders, van wie ze afhankelijk zijn, niet fout vinden en leggen daarom de schuld bij zichzelf. Kinderen hebben echter recht op aandacht. Ze hebben liefdevolle verzorging van hun ouders nodig, net als liefdevolle zetjes om de wereld te ontdekken. En als dat even niet lukt, veilig opgevangen worden in ouderlijke armen. Om dan weer op pad te gaan.

Vaak gaat dat echter niet zo. Het is pijnlijk als er als kind geen aandacht voor je is, als je het alleen moet oplossen, als je te veel bent, als je leert om tevreden te zijn met de kruimeltjes terwijl je een hele cake verdient. Om te overleven, moet je deze pijn wel verdringen. Het wordt ‘normaal’ dat het thuis gaat zoals het gaat.

Rouwen om jezelf

Totdat het niet meer gaat en het lijf ‘stop’ zegt, zoals bij deze cliënte. Als er iets moet gebeuren. Dan is het tijd om jezelf echt te leren begrijpen. Om te ontdekken wat zo pijnlijk was dat je het moest verdringen. Dan mag je rouwen om wat jij niet hebt ontvangen: de liefdevolle aandacht van je ouders die je aanmoedigden om helemaal jezelf te zijn. Het goede nieuws? Door het ervaren van álles van jezelf, dus ook wat er zo pijnlijk was, word je weer helemaal jezelf. Jij bent. Jij bent meer dan genoeg. Jij bent, dat is genoeg.

Meer weten over rouw, burn-out en trauma? 

Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk, burn-out of ingrijpende gebeurtenissen in het verleden? Bel 06-12949654 of mail info@brightblue-coaching.nl. Begeleiding wordt deels vergoed door bijna alle Nederlandse zorgverzekeraars. 
Wil je mensen in rouw begeleiden? Kijk op www.brightblue-coaching.nl voor trainingen.

Jeanne van Mierlo, 
Verlies- en rouwtherapeut