"Ik wil julie allebei in mijn leven"

“Weten jullie wel hoeveel verdriet we soms stiekem hebben? Als we de boodschapper moeten zijn. Als we moeten luisteren naar de dingen die jullie over elkaar zeggen. Als we zien dat jullie elkaar negeren waar we bij zijn. Weten jullie wel hoe moeilijk het is om van jullie allebei te houden, terwijl dat soms van één van jullie niet mag? Dat we dan maar niets zeggen.”

Dit is een deel van de open brief aan alle gescheiden ouders van Nederland, geschreven door hun kinderen en bedoeld als wake-up call (www.villapinedo.nl). Jaarlijks krijgen 70.000 kinderen te horen dat hun ouders uit elkaar gaan. Eén op de drie huwelijken eindigt in een (v)echtscheiding. Het risico dat kinderen van gescheiden ouders later zelf scheiden, is twee keer zo groot als bij andere kinderen.

Kinderen verliezen veel

Kinderen worden vaak niet gehoord in deze, voor hen zo moeilijke, situatie waarin verliezen zich opstapelen. Ze verliezen de veilige situatie thuis, zeker als er veel ruzie is. Ze verliezen het gevoel van erbij mogen horen. Ze verliezen hun vertrouwde plek, hun omgeving, school en vrienden. Ze verliezen hun ouders zoals ze waren. Kinderen denken: “Het gaat niet meer om mij, ik tel niet mee”.

Kinderen dragen altijd een last bij echtscheiding, dat is niet te voorkomen. Ook als alles goed geregeld wordt. Een kind heeft immers recht op liefde, aandacht, verzorging en veiligheid. Tijdens en na de scheiding zijn de ouders niet of minder beschikbaar. Dan ontstaat onbalans: het kind gaat zorgen, te veel geven, te weinig ontvangen. De ouder gaat zich vaak gedragen als de ‘kleine’, het kind wordt de ‘grote’. Het is een verlieservaring die het kind met zich meedraagt en waarvan het soms jaren later nog last krijgt.

Om maar niet te spreken van een vechtscheiding; dat kan een verliestrauma zijn. Een situatie waarin het kind overspoeld wordt en waarop het geen antwoord heeft. Het gevolg is vaak gespletenheid (“Ik vertel niet aan mama dat het bij papa zo leuk was dit weekend”) of de keuze voor de ene ouder waarbij de ander altijd (onzichtbaar) aanwezig blijft. In feite mag dan ook de helft van het kind er niet zijn…

Ouders, help je kinderen bij echtscheiding

Kinderen dragen altijd een last, maar op de zwaarte ervan hebben jullie invloed. Zorg ervoor dat je kind loyaal mag blijven aan jullie allebei. Dat het niet hoeft te kiezen, want dat wil het niet. Jullie hebben immers ooit samen voor het kind gekozen; jullie blijven zijn papa en mama en jullie doen dat samen. Je kind kan dit niet vaak genoeg horen!

Leg uit wat er gebeurt op een manier die je kind begrijpt. De meeste kinderen blijven namelijk hopen dat het allemaal weer goed komt. Vertel dat je kind geen schuld heeft aan de scheiding, want dat denken kinderen vaak . En luister vooral naar hen! Respecteer hun gevoelens; echtscheiding is een verlies dat erom vraagt te mogen rouwen. En tot slot: zoek zelf steun bij volwassenen en niet bij je kind. Laat het vooral de ‘kleine’ blijven. Jouw taak is de schade zoveel mogelijk te beperken.

Hulp nodig?

Kinderen vragen om een veilig huis en als het niet anders kan, verbouw het dan samen tot een nieuw huis waar de kinderen weer veilig kunnen wonen.Hulp nodig bij de verbouwing? Ik begeleid zowel de ouders als hun kinderen om weer een plek te creëren waar iedereen zich thuis voelt.