Nieuwsbrief KoersVast, februari 2014

Doordenderen

Opzij, opzij, opzij; maak plaats, maak plaats, maak plaats; ik heb ongelofelijke haast. Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven staan. Met dank aan Herman van Veen. We denderen door. Hebben we tegenwoordig ons eigen leven nog in de hand? Of laten we ons leven?

Denk jij er ooit over na of jouw leven is zoals je het zelf wilt invullen? Ik heb het lang niet gedaan. Ik denderde maar door. Stond niet stil, kwam gelijk in actie en als er een probleem was, dan loste ik het wel op. Het resultaat telde. Dat heeft me veel gebracht. En nog steeds. Het doordenderen zorgde er echter ook voor dat ik langzaam van mezelf wegliep. Ik vind nu de weg terug, ook langzaam.

Over de weg en het doel

Wie wint de wedstrijd? De schildpad of de haas? De haas, zal je zeggen, die is veel sneller en is dus als eerste bij de eindstreep. Misschien wel. Maar ook de schildpad komt bij de finish. Zijn rugzak is gevuld met alle indrukken die hij onderweg heeft opgedaan. Juist omdat hij niet snel is, heeft hij alle tijd gehad om rond te kijken. De haas vraagt zich af of hij wel iets in zijn rugzak heeft gestopt, zo gefocust was hij om als eerste zijn doel te bereiken. Wie heeft er nu echt gewonnen?

“Ja maar”, hoor ik je al denken, “Ik moet toch werken, sporten, een goede partner zijn, mijn vrienden bezoeken, het huishouden doen, de kinderen naar school brengen en naar muziekles, tennis en voetbal? En dat alles vandaag!” Ik stel je graag een tegenvraag: “Wie beslist wat écht nodig is?” 
Neem eens de tijd om daar bij stil te staan. Vraag jezelf af: wat heb ik echt nodig? Van binnen. Wat pak ik vast en kan ik dan loslaten? Neem bijvoorbeeld eens tien minuten de tijd om bewust te doen wat jij nú echt wilt doen. Lastig?

Volledige aandacht voor jezelf

Deze oefening kun je zelf doen. Het is een vorm van aandachttraining.

• Ga stil zitten, op een rustige plek. Laat alle gedachten (en gevoelens) opkomen, zonder erin verstrikt te raken of te oordelen. Kijk er naar en laat ze rustig weer gaan.
• Richt je dan op je ademhaling. Volg hoe je in- en uitademt, je hoeft er niets aan te veranderen.
• De in- en uitademingen worden vanzelf langer en dieper. Je zal meer ontspanning voelen.
• Tel alle uitademingen. Het aandachtspunt komt lager in het lichaam te liggen.
• Ervaar de korte pauze tussen de uitademing en het weer inademen: stiltemoment.
• Rust even in de stilte van die lege ruimte.
• Laat de stilte in jezelf toe.
• Stel jezelf de vraag: hoe wil ik mijn leven echt invullen? Probeer geen antwoord te vinden, maar blijf de vraag herhalen. Dat brengt al een eigen dynamiek op gang.

Soms is het lastig om dat alleen te doen. Dan kan een klein beetje hulp uit je omgeving goed doen. In mijn praktijk help ik mensen van ver-ander-ing naar ver-innerlijk-ing. Het is immers aan jou, niet aan de ander. Als je mijn hulp inroept of een workshop volgt, dan kun je de kosten (deels) vergoed krijgen via je aanvullende ziektekostenverzekering.