Als rouw traumatisch wordt...

 

Een verlieservaring vraagt veel van ons, maar normaal gesproken worden we er niet door omver geblazen. Je kunt het dragen door geleidelijk je gevoelens weer toe te laten. Bij traumatische rouw is de ervaring zó overspoelend dat gevoelens geblokkeerd worden. Het voelt alsof je op alle vlakken ‘vastloopt’ en geen kant meer op kunt. Wat ‘moet’ je daarmee? 

Verlies kan zo traumatisch zijn, dat er van binnen iets bevriest. Er was dan altijd een situatie die ‘te’ groot, heftig, veel, lang was, in relatie tot jouw mogelijkheden om ermee om te gaan. Onbewust gaat er dan een deur dicht, je besluit er niet mee geconfronteerd te willen worden. Het is te groot. De ervaring wordt dan als het ware ‘in brokjes’ opgeslagen in je hoofd en lijf, je kunt er geen samenhangend verhaal van maken.

 

Maar ineens kan het er weer zijn, totaal niet passend bij de situatie maar wakker gemaakt door iets wat lijkt op de traumatische ervaring. Dat noemen we traumatische rouw. Je wordt ‘gekidnapt’ omdat je hersenen niet goed met elkaar samenwerken. Je lijf slaat op tilt: je moet vechten (boos worden) of vluchten (omdat je bang bent) of misschien zelfs bevriezen (er niet meer zijn). Dat verklaart waarom er bij trauma in rouw meer nodig is dan bij ‘normale’ rouw

Om te kunnen rouwen, heb je toegang nodig tot je zintuiglijke en lichamelijke gewaarwordingen en je emoties.Trauma zorgt ervoor dat je hiermee geen contact kunt maken. Om vooruit te komen in een rouwproces, vraagt het trauma dus als eerste om aandacht.

 

Trauma kun je bijvoorbeeld herkennen aan voortdurende alertheid, (niet specifieke) angst, vlakheid en bevroren emoties, paniek, gejaagdheid en onrust, indringende beelden en herbeleving, gaten in je geheugen, uitputting, grote gevoeligheid voor geluid en licht, voelen van een innerlijke leegte en psychosomatische klachten. Dit is geen uitputtende lijst, maar geeft wel een indruk.

Bij trauma is het belangrijk om je veerkracht weer groter te maken. Het ‘te’ ervan af te halen, doordat jij nu een ander antwoord kunt geven op de situatie of gebeurtenis van toen. Dat kan met technieken voor ademhaling, beweging en mindfulness, voorzichtig contact maken met wat er vanbinnen speelt, maar steeds vanuit de veiligheid van jouw hulpbronnen. Wie of wat helpt je om uit spanning te komen of om te genieten? Hoe heeft dit je eerder geholpen? Wat voor positiefs leerde je daardoor over jezelf?

 

Herken je (iets van) jezelf in dit artikel? Meer weten over traumatische rouw? Doe het niet alleen en neem contact op!

---

Kringlopen in het leven

'Panta rhei’ betekent: alles stroomt, alles is in beweging. Ons leven, alles in onze wereld verandert steeds. Het leven vraagt van ons om mee te gaan in dat voortdurend veranderen en te leven met wat er is. Hoe lastig dat soms ook kan zijn. Het is als het ware de kringloop van het leven, maar er zijn ook meerdere kringlopen in het leven.

 

De levenscirkel of verliescirkel geeft vorm aan de menselijke kringloop van welkom, hechten, intimiteit, verlies en afscheid, rouwen en betekenisgeving. De cirkel staat voor ons leven in zijn totaliteit. Maar je kunt ook zeggen dat we vaker de cirkel doorlopen in ons leven. Bijvoorbeeld als we te maken krijgen met overlijden, echtscheiding, ziekte, verlies van werk of burn-out. Lees verder op mijn website. Dit blog is op 7 december 2018 verschenen in HAC Weekblad.

---

Hoor de stilte

Ze is begin dertig en praat honderduit. Over haar werk waar niks en niemand goed is. Over thuis waar het de laatste tijd ook allemaal niet lekker loopt. Over haar ouders die ze dingen kwalijk neemt. Ze zit enkele maanden thuis met een burn-out en het moet nu maar klaar zijn. Of ik haar ervan af kan helpen. Liefst snel. Want dan kan ze weer vooruit.

 

Intussen voel ik mijn adem in mijn keel en is mijn hartslag doorgeschakeld naar een hogere versnelling. Midden in haar woordenstroom onderbreek ik haar en vraag wat ze in haar lichaam voelt. “Niets”, zegt ze en ze gaat verder met haar verhaal. Nu vraag ik haar om echt even stil te zijn en te luisteren naar de stilte. Ze begint te huilen. “Dit wilde ik nu net voorkomen”, snikt ze. Lees verder op mijn website. Dit blog is op 28 december 2018 verschenen in HAC Weekblad.

---

Balanceren tussen bewegen en stilstaan

Een rouwproces heeft beweging nodig. Niet steeds, maar elke keer weer opnieuw. Zonder beweging komen we immers niet vooruit. Dan blijven we stilstaan. Te veel beweging zorgt er echter voor dat we onszelf voorbij lopen of rennen, zonder aandacht voor hoe we ons vanbinnen voelen. Dat is ook niet de bedoeling. Maar hoe dan wel? Lees verder op mijn website. Dit blog is op 25 januari 2019 verschenen in HAC Weekblad.


 

---

Mag ik wel boos zijn?

Boos was ze, zo boos. Twintig jaar geleden had ze onverwacht haar man verloren. De man die alles voor haar overhad, haar beste maatje. Dat had veel pijn gedaan. Soms nog. Nu vroeg ze zich af of ze bij haar huidige partner moest blijven. Ze had het gevoel dat ze bij hem niet zichzelf kon zijn. Lees verder op mijn website. Dit blog is op 22 februari 2019 verschenen in HAC Weekblad.

 

---

Als thuis aan je blijft trekken…

Ken je dat? Dat je je voorneemt dat je het anders zult doen als je moeder of vader en er op 'n gegeven moment achter komt dat het toch niet zoveel anders is? Of dat je als volwassene nog luistert naar de boodschappen die je vroeger hebt meegekregen? Vast wel. Vaak is dat ook helemaal prima. Het wordt echter vervelend als je hierdoor niet je eigen pad kunt lopen…Lees verder op mijn website. Dit blog is op 29 maart 2019 verschenen in HAC Weekblad.

---

Help… ik doe aan paniek-piekeren!

“Overdag gaat het wel. Dan heb ik mijn werk, haal ik de kinderen op en daarna is het thuis spitsuur totdat ze in bed liggen. Als ik op de bank zit en tijd voor mezelf heb, dan begint het. Gedachten springen in mijn hoofd, steeds sneller, totdat het één grote brij wordt. Gedachten over zijn dood, hoe het nu verder moet, dat ik het nu alleen moet doen, welke boodschappen ik morgen moet halen. Van alles. Het wordt dan paniek in mijn hoofd en ik weet niet meer wat ik moet doen. Dan verzin ik maar weer een klusje en ga aan de slag. Doodmoe word ik ervan.” Lees verder op mijn website. Dit blog is op 26 april 2019 verschenen in HAC Weekblad.

---

Nog één plek vrij in extra voorjaarstraining

 

Kom jij in je werk mensen tegen die te maken kregen met een betekenisvol verlies? Wil je graag meer vaardigheden ontwikkelen om mensen met een hulpvraag rond verlies en rouw adequaat te kunnen begeleiden? Zoek je een training die jou handvatten geeft waarmee je in je praktijk meteen aan de slag kunt? Dan is de training Begeleiden bij verlies en rouw op maat gesneden voor jou. De training is geaccrediteerd door beroepsverenigingen ABvC, LV POH-GGZ en V&VN. Je verdient er dus ook studiepunten mee.

 

De najaarstraining vindt plaats op 19 en 20 september, 4 en 18 oktober 2019. Hier is momenteel nog plaats voor zes deelnemers.

Alle informatie over de training vind je op mijn website. Stuur een mailtje als je mee wilt doen, dan ontvang je een inschrijfformulier. 

 

De begeleiding van BrightBlue wordt (deels) vergoed door de meeste zorgverzekeraars in Nederland, via de aanvullende verzekering. Voor meer info, zie het overzicht vergoedingen van Zorgwijzer op mijn website. Mocht je jouw verzekering daarin niet terugvinden, neem dan even persoonlijk contact op met je zorgverzekering.
Wil je reageren of heb je vragen naar aanleiding van deze KoersVast, dan hoor ik het heel graag. Heb je behoefte aan een persoonlijk gesprek om bij te praten, je ervaringen te delen, of om jouw specifieke vraag/situatie te bespreken, dan ben je van harte welkom.