Misschien heb je het zelf meegemaakt, dan wens ik je veel (veer)kracht om dit verlies te dragen. Stel je eens voor. En dan zegt er iemand – heel goedbedoeld – tegen je: “Sterkte. Als je iets nodig hebt, dan mag je me altijd bellen”. Wat doe je dan?
Je belt niet
Geen haar op je hoofd die eraan denkt om ook echt te bellen als je iets nodig hebt. Jij kookt je eigen maaltijd wel, regelt je huishouden en doet de administratie. Je belt niet. En al zeker niet als je een schouder nodig hebt om uit te huilen, een arm om je heen of een lijf om even te mogen leunen.
Zo gaat het soms in rouwland, het land waarin iedereen zijn eigen weg zoekt. Nabestaanden hebben moeite met hun emoties, met zichzelf, het is een warboel vanbinnen. Om dan ook een ander nog eens om steun te vragen, dat is extra moeilijk. Juist daarom is het zo belangrijk dat de mensen rondom hen oog hebben voor wat nodig is. Dat we onszelf afvragen: ‘Wat zou deze rouwende mens, vanuit zijn of haar perspectief, ons willen vertellen?’ Dat we dat gewoon aan de ander vragen, zonder dat we zelf weten wat we moeten zeggen. Als we ervoor gaan zitten om naar het antwoord te luisteren, komen onze woorden vanzelf. Met een schouder in de aanbieding.
Omgeving: neem het initiatief!
Mensen in rouw willen niet steeds beginnen over hun verlies. Omdat ze denken dat ze hun omgeving tot last zijn, omdat ze denken dat ze het verdriet van andere gezinsleden hierdoor groter maken... En toch willen ze vaak niets liever dan praten, maar durven zelf niet te beginnen. Dus wachten ze met weggaan na een activiteit, blijven ze even ‘hangen’, in de hoop wellicht dat iemand hen ziet en iets zegt of vraagt. Als jij jezelf laat zien, schept dat ruimte voor degene die rouwt om dat ook te kunnen en mogen doen. Als je ‘weggeduwd’ wordt, besef dan dat het niet om jou gaat maar dat de ander het even niet aankan. Waarschijnlijk is de echte boodschap: “Nu kan ik het even niet, maar ik heb je hard nodig. Ga alsjeblieft niet weg. Dat heeft mijn vader/moeder/partner/kind al gedaan”. Zeg dat je de volgende dag terugkomt. Of de dag daarna. Of daarna. Of daarna.
Rouwpauze
Het leven gaat ook gewoon door, ook al lijkt het voor een rouwende stil te staan. Hoe fijn is het dan om even ‘rouwpauze’ te hebben. Om niet bezig te zijn met wat er is gebeurd. “Waar ik veel aan heb gehad, zijn de mensen die me meenamen om leuke dingen te doen. Niet om me af te leiden, maar om te merken dat er ook fijne momenten zijn”, aldus een nabestaande.
Juist dan kom je vooruit in een rouwproces, door aandacht te hebben voor je verlies maar ook door bezig te zijn met herstel en toekomst.
Meer weten over omgaan met verlies en rouw?
Wat zijn jouw ervaringen? Wat heeft jou zo geholpen toen je iemand hebt verloren? Hoe heb jij er kunnen zijn voor een rouwende? Ik mag het graag horen. Of wellicht heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk. Bel of mail dan voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl of tel. 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief. Vergoeding door zorgverzekering vaak mogelijk.
